Wat betekent de magie van een negende symfonie of de kracht van de opera in 1945? Dmitri Sjostakovitsj’ Negende, een van zijn ‘oorlogssymfonieën’, moest de overwinning van de Sovjet-Unie op Duitsland in WO II gedenken. Maar hoe verheerlijk je een overwinning die ontelbare mensenlevens kostte en hoe eer je je ergste vijand? Terwijl iedereen een triomfantelijke symfonie verwachtte, schreef Sjostakovitsj een kort en luchtig werk als vlijmende kritiek op Stalins beleid. Datzelfde jaar voltooide Benjamin Britten zijn magnum opus Peter Grimes, een opera waarin de Four Sea Interludes, orkestrale tussenspelen waarin existentiële twijfels weerklinken, de verpletterende kracht van de natuur en de massa tegenover het individu tonen. Hoe verschillend kan men de trauma’s van een humanitaire catastrofe verwerken?
Programma
BENJAMIN BRITTEN
Four Sea Interludes uit Peter Grimes, op.33a (1945)
DMITRI SJOSTAKOVITSJ
Symfonie Nr.9 in Es, op.70 (1945)
